سهام عادی اوراق بهاداری است که نشان دهنده مالکیت در یک شرکت سهامی است . دارندگان سهام عادی هیئت مدیره را انتخاب می کنند و در مورد سیاست های شرکت رای می دهند. این شکل از مالکیت سهام معمولا نرخ بالاتری از بازده را در بلند مدت به همراه دارد. با این حال، سهامداران عادی تنها در صورت تسویه با صاحبان اوراق قرضه و بدهی و سهام داران ترجیحی، در مورد دارایی های شرکت صاحب حق خواهند بود. سهام عادی در قسمت حقوق صاحبان سهام در ترازنامه شرکت گزارش می شود. سرمایه گذاران باید با قرار دادن سرمایه در اوراق بهادار مختلف بر اساس سطح ریسک پذیری خود، پوتفوی سرمایه گذاری خود را متنوع کنند.

مفهوم سهام عادی

اگر شرکتی ورشکست شود، تا زمانی که بستانکاران، دارندگان اوراق قرضه و سهامداران ترجیحی سهم مربوطه خود را دریافت نکرده باشند، سهام داران عادی قادر به دریافت پول خود نخواهند بود. این امر سبب می شود تا سهام عادی نسبت به سهام ممتاز یا اوراق بدهی میزان ریسک بالاتری داشته باشد. وجه مثبت سهام عادی این است که آنها در دراز مدت از اوراق قرضه و سهام ترجیحی بهتر عمل می کنند. بسیاری از شرکت ها هر سه نوع اوراق بهادار را منتشر می کنند.

اولین سهام عادی در سال ۱۶۰۲ توسط شرکت Dutch East India  هلند تاسیس شد و در بورس سهام آمستردام معرفی شد. سهام با ارزش بازار بزرگتر، در بازارهای عمومی همچون بازار سهام نیویورک (NYSE) یا نزدک معامله می شوند. همچنین چندین بازار بین المللی برای مبادله ی سهام همچون بازار بورس لندن و یا بورس توکیو برای مبادله سهام شرکت های بین المللی وجود دارد. شرکت هایی با ارزش بازار کوچکتر، شرایط پذیرش در این بازارها را نخواهند داشت.

 برای اینکه یک شرکت سهام خود را منتشر کند، کار خود را باید با عرضه اولیه ((IPO آغاز کند. عرضه اولیه راهی عالی برای توسعه یک شرکت است که به دنبال سرمایه بیشتر است. برای شروع روند عرضه اولیه سهام، یک شرکت باید فرآیند پذیره نویسی که به تعیین نوع و قیمت سهام کمک می کند را طی کند. پس از اتمام مرحله عرضه اولیه، عموم مردم مجاز به خرید سهام جدید در بازار ثانویه هستند.

ملاحضات خاص

سهام باید به عنوان بخش مهمی از پورتفوی هر سرمایه گذار در نظر گرفته شود. باید در نظر داشت که آنها در مقایسه با اوراق گواهی سپرده، سهام ترجیهی و اوراق قرضه، از ریسک بالاتری برخوردار هستند. با این حال، در کنار ریسک بیشتر، پتانسیل بیشتری نیز برای پاداش فراهم می شود. در بلند مدت، سهام ها تمایل دارند که از سایر سرمایه گذاری ها بهتر عمل کنند. اما در کوتاه مدت بیشتر در معرض نوسانات هستند.

همچنین باید بدانیم، انواع مختلفی از سهام وجود دارد. سهام رشدی (Growth Stocks)، شرکتهایی هستند که به دلیل رشد درآمد، تمایل به افزایش ارزش دارند. سهام ارزشي (Value Stocks)، شركتهای هستند که نسبت به ارزش ذاتی و بنیادی خود از قيمت كمتري برخوردار هستند. سهام ارزشی برخلاف سهام رشدی، به سهام داران خود سود سهام پرداخت می کنند. سهام بر اساس ارزش بازار به سه دسته ی سهام بزرگ، متوسط ​​یا کوچک دسته بندی می شوند.

 سهام شرکت هایی با ارزش بازار بزرگتر، بسیار بیشتر معامله می شوند و به طور کلی نشانگر یک شرکت با ثبات تر هستند. سهام با ارزش بازار کوچکتر معمولا شرکتهای جدیدتری هستند که به دنبال رشد هستند. بنابراین، در مقایسه با شرکت های بزرگتر می توانند نوسانات بیشتر و ریسک قابل ملاحظه تری را برای سهام داران ایجاد نمایند.