همه ی سرمایه گذاران با هم یکسان نیستند، و تفاوت هایی بین افرادی که سرمایه گذاران نهادی Institutional Investors در نظر گرفته می شوند و افرادی که از آنها به عنوان سرمایه گذاران غیر نهادی یا خرد Retail Investors نام برده می شوند، وجود دارد. درک این تفاوت ارزشمند است. اگر شما به طور مثال سرمایه گذاری در سهام یا صندوق مشترک خاصی را در یکی از مطبوعات مالی دیده اید، احتمال زیادی وجود دارد که به عنوان یک سرمایه گذار نهادی واجد شرایط نباشید. در واقع، اگر حتی از خود می پرسید که سرمایه گذار نهادی چیست، احتمالا یک سرمایه گذار نهادی نیستید. اجازه دهید از این فرصت استفاده کرده و برخی از تفاوت ها را بررسی کنیم.
سرمایه گذاران نهادی اصطلاحا افراد بزرگ در بازی هستند. آنها صندوق های بازنشستگی، صندوق های سرمایه گذاری مشترک، مدیران صندوق، شرکت های بیمه، بانک های سرمایه گذاری، تراست های تجاری، صندوق های وقفی، صندوق های پوشش ریسک، و همچنین برخی از سرمایه گذاران خصوصی را شامل می شوند.
سرمایه گذاران نهادی بیش از ۸۵ درصد از حجم معاملات در بورس اوراق بهادار نیویورک را تشکیل می دهند. آنها بلوک های بزرگ سهام را جابه جا می کنند و تأثیر فوق العاده ای بر تحرکات بازار سهام دارند. از آنجایی که سرمایه گذاران نهادی به عنوان سرمایه گذاران خبره و آگاه در نظر گرفته می شوند، بنابراین احتمال کمتری وجود دارد که بدون دانش اقدام به سرمایه گذاری کنند. سرمایه گذاران نهادی نسبت به سرمایه گذاران عادی مشمول مقررات حمایتی کمتری از طرف کمیسیون بورس و اوراق بهادار(SEC) هستند.
پولی که سرمایه گذاران نهادی از آن استفاده می کنند در واقع پولی نیست که خود مؤسسات مالک آن باشند. سرمایه گذاران نهادی عموما برای افراد دیگر سرمایه گذاری می کنند. اگر درهر یک از صندوق های بازنشستگی یا سرمایه گذاری مشترک و یا بیمه ای سرمایه گذاری کرده اید، در واقع از تخصص سرمایه گذاران نهادی بهره می برید. به دلیل اندازه و حجم معاملات آنها، سرمایه گذاران نهادی اغلب می توانند در مورد کارمزدهای بهتری برای سرمایه گذاری خود مذاکره کنند. آنها همچنین توانایی دسترسی به سرمایه گذاریهایی را دارند که سرمایه گذاران عادی ندارند، مانند فرصتهای سرمایه گذاری با تعیین حداقل خرید بالا large minimum buy-ins)).
سرمایه گذاران خرد یا غیرسازمانی، طبق تعریف سرمایه گذارانی هستند که سرمایه گذاران نهادی نیستند. در واقع با این تعریف هر شخصی که در اوراق بدهی، سهام یا سایر سرمایه گذاری ها از طریق یک کارگزار یا بانک و غیره اقدام به سرمایه گذاری می کند؛ سرمایه گذار خرد محسوب می شود.
این افراد به نیابت از دیگران سرمایه گذاری نمی کنند، بلکه خودشان پول خود را مدیریت می کنند. سرمایه گذاران غیر نهادی معمولا با اهداف شخصی مانند برنامه ریزی برای بازنشستگی، پس انداز برای تحصیل فرزندان خود یا تأمین مالی برای یک خرید بزرگ وارد بازار می شوند.
به دلیل قدرت خرید اندک، سرمایه گذاران خرد اغلب مجبورند برای معاملات خود کارمزدهای بیشتری را به کارگزاران بپردازند. طبق تعریف، کمیسیون بورس و اوراق بهادار، سرمایه گذاران خرد را سرمایه گذاران ساده ای می داند که از حمایتهای خاصی برخوردار هستند و از انجام برخی سرمایه گذاریهای مخاطره آمیز و پیچیده منع میشوند. بنابراین تفاوت اصلی در این است که سرمایه گذار غیر نهادی یک شخص انفرادی است و سرمایه گذار نهادی نوعی نهاد یا سازمان همچون صندوق بازنشستگی، صندوق سرمایه گذاری مشترک، بانک، شرکت بیمه یا هر موسسه ی بزرگ دیگری است.